miércoles, 30 de enero de 2008

tabas


Las tabas es un juego que casi nadie conoce. Me lo enseñó mi madre que jugaba de cría junto con mis tías. La taba es el hueso "astrágalo" que aparece en las patas de las reses. Se utilizan seis tabas, casi siempre pintadas de distintos colores y una pelota saltarina. Estas piezas tienen 4 posiciones: primera, segunda, tercera y cuarta. El juego consiste en ir poniendo las tabas todas en primeras e ir cogiéndolas; lanzas la pelota y colocas una taba en primera; coges la pelota. Vuelves a lanzar la pelota con un bote y coges esa taba... así con todas. Entonces empiezas segundas. Puedes ir cambiando de posición y luego cogerla, pero con la práctica, cambias y coges otra al mismo tiempo. Cuando superas todas las fases, lo haces sin el bote de la pelota, o con una taba misma lanzándola al aire.
Esas fases son las que vamos pasando a diario... primeras, segundas, terceras y cuartas... luego queda hacerlo sin botar la pelota... así es como adquirimos destreza en la vida. No hay otra, probar y probar...probar e ir mejorando...

jueves, 24 de enero de 2008

morriña



Echo de menos mi ventana... Echo de menos el ruido de las gaviotas y el ruido del mar batiendo contra las rocas. Echo de menos el bosque frondoso, de ese verde que denota las abundantes lluvias. Echo de menos despotricar contra los días lluviosos. Boto de menos... pero as cousas seguen, e seguen ... cada vez máis segura de min e cada vez máis chea de enerxía e ledicia... As cousas saen. As cousas dependen do teu punto de vista. Iso é o máis importante. Podes erguer un día e ve-las cousas coma Tim Burton, o outro coma Banana Yoshimoto, outro coma Tarantino...
A vista de paxaro...Sempre vemos de abaixo arriba, nuca o revés. Demasiado alto...vó alto.

miércoles, 23 de enero de 2008

números y letras

Siempre me pasa lo mismo. Creo que no soy la única, pero por qué nos olvidaremos de las contraseñas... Más bien diría, por qué no nos dejan en paz con las contraseñas. Tengo un dni digital que no sirve para nada más que para identificarme.
Por qué la tecnología avanza, pero nosotros no lo notamos a no ser que tengas que pagar un pastón?¿? No quiero un i-pod touch, no quiero un i-phone... simplemente quiero que mis datos que tengo que mandar una y otra vez para becas, para pagar un vuelo, para la biblio... estén todos en el dni. Así ni tengo muchas tarjetas ni tendré que recordar una contraseña por "cosa" virtual o no que necesite...
Lo dicho: he recuperado mi contraseña. Espero seguir actualizando...jejejej
Pd: no puede ser que David Lynch nos haya engañado: ¿¿no existen los micros con luz?? En sus pelis existe todo... no vale...